Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Το φεστιβαλίζεσθαι εστί φιλοσοφείν

Πρώτα απ’όλα να πω ότι όποιος Αθηναίος δεν είδε την «Κατσαρίδα» στο θέατρο, έχασε! Είναι ένα απολαυστικό έργο, που απογειώνει τη φαντασία και ξυπνά το παιδί μέσα μας! Οι Θεσσαλονικείς ας σπεύσουν να τη δουν. Ο συγγραφέας και οι δύο ηθοποιοί είναι αναπάντεχα ταλαντούχοι! Την είδα προχτές και απορούσα γιατί δεν πήγα όταν παιζόταν στην Αθήνα (για 3 χρόνια!).

Την Τετάρτη είδα δύο ταινίες, την ινδική «Παγωνιά» και την ελληνική «Προσοχή Εύθραυστον». Στην πρώτη (ασπρόμαυρη), ένας πατέρας στα Ιμαλάια ζει τα δυο του παιδιά παρασκευάζοντας με μια πρωτόγονη μηχανή μαρμελάδα βερίκοκο και πουλώντας την σε εμπόρους. Μια στρατιωτική μονάδα που έρχεται να αντιμετωπίσει τον εχθρό –τον οποίο ποτέ δεν βλέπουμε- αναστατώνει τη ζωή τους. «Ο εχθρός είναι μέσα μας», αποφαίνεται καβαφικά ο πατέρας, που είναι και το ατού της ταινίας! Ο νεαρός σκηνοθέτης, ερωτευμένος προφανώς με την πρωταγωνίστριά του, εστιάζει συνεχώς στο πρόσωπό της. Δυστυχώς, η κοπέλα, αφενός είναι ανέκφραστη, αφετέρου δεν πείθει ότι είναι έφηβη. Εν ολίγοις, όλη η αίθουσα χασμουριόταν!
Στη δεύτερη, ο Βαγγέλης Ρικούδης –που όπως μας είπε έχει δουλέψει στο θέατρο- έχει μια καλή ιδέα που στο τέλος την καταστρέφει: ένας μεσήλικας οικοδόμος αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ινδία με έναν παιδικό του φίλο που είχε να δει 30 χρόνια. Η παρεξήγηση ξεκινάει από την αρχή, αφού ο πρώτος αναζητά ένα μέρος για να εγκατασταθεί, ενώ ο δεύτερος θέλει απλώς να ψωνίσει για το μαγαζί του και να φύγει. Ύστερα από πολλές διαφωνίες, συμφωνούν να φύγουν από τη Γκόα για το Δελχί, αφού προηγουμένως περάσουν από ένα χωριό για να χαρίσουν μια ρίκσα (=ποδήλατο που μεταφέρει επιβάτες) σε έναν φτωχό Ινδό που είχε γνωρίσει ο πρωταγωνιστής (και σκηνοθέτης) στο προηγούμενό του ταξίδι. Με οδηγό έναν απίθανο τύπο, θα περιπλανηθούν και τελικά θα χαθούν για πάντα στην ινδική έρημο. Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς αυτή η περιπλάνηση είναι άνισα μεγάλη και κουραστική (κοινώς, μας έπρηξε!). Η ταινία γυρίστηκε με ψηφιακή κάμερα και στοίχισε περίπου 2.000 ευρώ. Θα μπορούσε να είναι διαμαντάκι αν το σενάριο δεν έκανε κοιλιές (πατσοκοίλια, για την ακρίβεια!). Το «εύθραυστον» του τίτλου αναφέρεται στη φιλία.

Άλλη μία ψηφιακή ταινία είδα την Πέμπτη: «Έξοδος» του Γιώργου Βούλγαρη από την Κύπρο. Αναφέρεται στη δράση της κυπριακής μαφίας (δεν γνώριζα πως έχει τέτοια έκταση!), με μπόλικη δράση, κυνηγητό, παράνομους έρωτες, προδοσίες και δολοφονίες. Μου θύμισε ελληνική αστυνομική σειρά, χωρίς όμως τους αργούς ρυθμούς και τον στόμφο. Ατού της, οι πολλοί επαγγελματίες ηθοποιοί που ήταν πειστικότατοι! Ο σκηνοθέτης, εξάλλου, μας είπε ότι στην ταινία του έπαιξε η «αφρόκρεμα» των κυπρίων ηθοποιών και μάλιστα αφιλοκερδώς!
Η ισραηλινή ταινία «Πατέρα μου, αφέντη μου» του Hofshat Kaits θίγει ένα θέμα που μόνο ο Γούντυ Άλλεν είχε αγγίξει την παλιά -καλή του- εποχή: τον καταπιεστικό ρόλο της εβραϊκής θρησκείας στη ζωή των ανθρώπων. Ο Μεναχέμ, ως γιος ραβίνου, πηγαίνει μεν στο κατηχητικό αλλά έχει πολλές απορίες που ο πατέρας του είτε αγνοεί, γιατί μελετάει διαρκώς και προσεύχεται, είτε λύνει δογματικά. «Έχουν ψυχή τα ζώα;», ρωτάει ο μικρούλης, κι επειδή το «όχι» δεν τον ικανοποιεί, συνεχίζει: «Ούτε τα καλά ζώα πάνε στον Παράδεισο;» Η μητέρα του τον λατρεύει αλλά υποχωρεί μπροστά στην πατρική αυθεντία. «Μόνο οι πιστοί είναι αγαπητοί στον Θεό. Οι υπόλοιποι οφείλουν να είναι υποτελείς σ’αυτούς», αποφαίνεται ο πατέρας, ξεμπερδεύοντας μια και καλή με το θέμα της δουλοκτησίας. Όταν όμως πάνε διακοπές στη Νεκρά Θάλασσα, όπου οι γυναίκες κάνουν μπάνιο χωριστά από τους άντρες, ο ραβίνος θα ασχοληθεί και πάλι με την προσευχή των λουομένων, και ο Μεναχέμ θα πνιγεί στην προσπάθειά του να μαζέψει ψαράκια!
Η μητέρα είναι υποχρεωμένη, λόγω της θέσης της, να μην δείχνει τον σπαραγμό της μπροστά σε άλλους. Κάποια στιγμή που είναι μόνοι οι δυο τους, εκείνη ξεσπάει σε λυγμούς κι εκείνος τη μαλώνει: «Εσθήρ, δεν κάνει να κλαις το Σάββατο»! (Εκεί απάνω ακούστηκε η φωνή ενός νεαρού: «Άααντε, ρε μαλάκα!», προκαλώντας τη γενική θυμηδία.) Η Εσθήρ τον κατηγορεί ως αποκλειστικό υπεύθυνο και αντιδρά πετώντας του τα ιερά βιβλία. Βλέποντας την ταινία, νόμισα ότι αναφερόταν σε παλαιότερες δεκαετίες, μέχρι που είδα τον ραβίνο να μιλά στο κινητό!

Χθες, τέλος, είδα την τουρκική Yumurta (=αυγό): ένας 35χρονος βιβλιοπώλης αφήνει την Κωνσταντινούπολη για να πάει στη γενέτειρά του και να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του. Διάφορα γεγονότα, όπως το τάμα που είχε αφήσει ανεκπλήρωτο εκείνη, θα τον εμποδίσουν να φύγει την επόμενη μέρα. Έτσι, θα γνωριστεί καλύτερα με την 18χρονη κοπέλα που την φρόντιζε και θα την ερωτευτεί. Χαμηλών τόνων ταινία, με εκφραστικούς ηθοποιούς.
Και στις 22.45 η έκπληξη: «Η μυστική ζωή των λέξεων», της Ισπανίδας Isabel Coixet (2005)! Σε μια εξέδρα άντλησης πετρελαίου στη Βόρεια (υποθέτω) Θάλασσα, ένα ατύχημα τυφλώνει και τραυματίζει έναν εργαζόμενο (Τιμ Ρόμπινς!). Η εταιρεία στέλνει μια νεαρή μυστηριώδη γυναίκα να τον φροντίσει. Η λιγομίλητη νοσοκόμα με την ξενική προφορά «ανοίγεται» σιγά σιγά και του περιγράφει τις τραγικές μέρες που έζησε στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, δείχνοντάς του ότι μπορείς να επιβιώσεις και στις χειρότερες συνθήκες, μόνο που σε στοιχειώνει ο θάνατος των άλλων. Όταν η εταιρεία τον μεταφέρει στη στεριά, η κοπέλα εξαφανίζεται, αλλά ο ήρωάς μας καταφέρνει να την ξαναβρεί. Εξαιρετικοί οι δύο πρωταγωνιστές, όπως και οι δεύτεροι και τρίτοι χαρακτήρες. Η ταινία δεν γίνεται ποτέ μελό, παρά το θέμα της.

13 σχόλια:

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Καλησπέρα.
Πόσο σε ζηλεύω που βλέπεις τις ταινιες σου, εκεί στη συμπρωτεύουσα!
Η ταινία του Ρικούδη είχε κάποιο λόγο ύπαρξης; Μπράβο του πάντως που γυρίστηκε σε κάποια εξωτική χώρα (φαντάζομαι) υπό αντίξοες συνθήκες.
Η ισπανική θυμίζει καθόλου "δαμάζοντας τα κύματα" ή αυτονομείται εντελώς;

Univers είπε...

Υπερδοσολογία σε κινηματογράφο βλέπω! Σε λίγο θα πέσεις κάτω και θα βγάζεις αφρούς!

Βάσσια είπε...

Λωτοφάγε, άντε παιδί μου, έλα πίσω να ξεπρασινίσουμε!
:-)
Μόλις καθαρίσει το μυαλό σου, δώσε μας τις προτιμήσεις σου από όσες παρακολούθησες.

Locus Publicus είπε...

Τέλεια αναφορά στα τεκτενόμενα Λωτοφάγε,

Σημειώνω τίτλους και ταινίες που ελπίζω να δώ στο μέλλον. Οι πληροφορίες σου πολύτιμες!

Λωτοφάγος είπε...

Παράξενε ελκυστή, ναι, είχε λόγο ύπαρξης. Απλώς, στην πορεία, ξεχάστηκε παρακολουθώντας το τζιπ στην ινδική ύπαιθρο! Μας είπε ότι κουράστηκε πολύ να βρει τα κατάλληλα τοπία. Φαίνεται πως μόλις τα βρήκε ξέχασε να φύγει! Όχι, η ισπανική είναι τρυφερή και ουσιαστικά αισιόδοξη. Δεν σου προκαλεί κλειστοφοβία. Άρχισε σαν τη Μπέλλα Μάρτα, αλλά λίγο αργότερα αυτονομήθηκε. Σήμερα διάβασα ότι έχει βραβευθεί.

univers, χτες έκανα αποτοξίνωση. Είδα θέατρο και γέλασα με την ψυχή μου! Εξάλλου δεν είχα βρει εισιτήρια για κάποιες ταινίες, διότι αφενός είναι Σ/Κ, αφετέρου τα διάφορα έντυπα δίνουν κατευθύνσεις: δείτε αυτό! Περιττό να πω ότι κι ο πιο άσχετος έχει μάθει τον Σέιλς και τρέχει μήπως τον τρακάρει πουθενά!

vassia, Τι εννοείς "ξεπρασινίσουμε"; το φόντο του μπλογκ μου; Τις προτιμήσεις μου τις έχω ήδη αναφέρει. Πάντως, λυπάμαι που δεν υπάρχει πια ο περίφημος "εξώστης". Φαντάζομαι ότι οι αντιδράσεις του θα ήταν εξίσου ενδιαφέρουσες με τις ταινίες!

locuspublicus, Βρήκα κάποιες ταινίες του Σέιλς εδώ, στα Seven video club, συνεπώς εύκολα θα τις βρεις και στη Βοστώνη. Άλλωστε γενικά η ανατολική ακτή είναι πιο "ψαγμένη" από τη δυτική, έτσι δεν είναι; Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Βάσσια είπε...

Πράσινο είναι και το χρώμα της ζήλειας. :-)

Ανέφερα τις προτιμήσεις, υπό την έννοια της μετά κριτικής των ταινιών που παρακολούθησες.

Ανώνυμος είπε...

Νάσαι καλά που με τις περιγραφές σου,λίγο πολύ καταλάβαμε κι εμείς οι απόντες τι περίπου παίχτηκε στις σκοτεινές αίθουσες.
Όταν αναφέρθηκες στο ¨αααντε ρε μαλάκα¨είπα:μόνο ένας το ξεστόμισε;
Διαβάζοντας στη συνεχεια τους σχολιασμούς κατάλαβα γιατί ήταν μόνο ενας.
Δεν υπήρχε εξώστης.
Με το καλό να μας έρθεις.

Μετεωρίτης είπε...

πάει και φέτος!
...Φεστιβάλ, πάπαλα.
Άντε να δούμε τώρα εμείς πότε θα αξιωθούμε να βρούμε χρόνο να πάμε να δούμε τις ταινίες που έκαναν αίσθηση.
θΑ ΤΟ ΠΩ: πόσο χαίρομαι που όλες οι ταινίες πλέον "γίνονται" dvd σε χρόνι ντετέ...!

Locus Publicus είπε...

Ναί λωτοφάγε, η η ανατολική ακτή είναι πιο "ψαγμένη" από τη δυτική, αλλά λίγα είναι τα μέρη που μπορεί κανείς να δεί ταινίες ξένες. Το τεράστιο δίκτυο κινηματογραφικών αιθουσών στην Αμερική ελέγχεται 100% απο ντόπιες ταινίες.

Δηλαδή οι ξένες ταινίες στην Αμερική, θα διανέμηθούν μόνον σε ενα μικρό αριθμό Independent Theaters, που έχουν το δικό τους κοινό. Αν κανείς ζει στη Βοστώνη ή Νέα Υόρκη, καλώς. Θα βρεί μέρη. Για αλλού δεν εγγυώμαι.

Roadartist είπε...

Καλημέρα, πολύ - πολύ ενδιαφέρον post. Καλά κινηματογραφικά ταξίδια να έχεις!!

Λωτοφάγος είπε...

Καλησπέρα σας. Επέστρεψα στη μητρίδα μου πανευτυχής! Ήταν overdose κινηματογράφου! Διάβασα σήμερα στον "Αγγελιοφόρο" της Θεσσαλονίκης πως η ταινία "Ο Βούδας λιποθύμησε από ντροπή" πήρε ειδικό βραβείο για την ισότητα των δύο φύλων, ενώ οι δύο ψηφιακές που είδα μοιράστηκαν με μια τρίτη το πρώτο βραβείο Digital Wave!

Vassia, η "Μυστική ζωή των λέξεων" μαζί με τη "Ματωμένη Αμερική", τον "Πατέρα μου, αφέντη μου" και τον "Βούδα" μου άρεσαν περισσότερο.Καμιά πάντως δεν ήταν για πέταμα!

Syneas, πρέπει να ήταν φοβερή εμπειρία το να ζεις τον "εξώστη" στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών"! Σήμερα είμαστε όλοι πολιτικά ορθοί. Ακόμα και ο Ρέλλος που πέταξε καφέ στον Βενιζέλο θεωρείται σαλεμένος! Αναρωτιέμαι πόσοι ενδόμυχα θα ήθελαν να πετάνε γιαούρτι σε όποιον νιώθουν ότι τους κοροϊδεύει!

Πολύ σωστά, αγαπητή Μετεωρίτη, αρκεί να μπορούσαμε βέβαια να βρούμε και ΟΛΕΣ τις αξιόλογες ταινίες σε dvd. Πάντως, στο Seven στην οδό Μπότσαρη της Θεσ/νίκης βρήκα 4 ταινίες του Σέιλς. Τα υποκαταστήματα εδώ δεν ξέρω αν έχουν. Στα βίντεο κλαμπ της γειτονιάς μου πρέπει να κάνω αστυνομική έρευνα για να εντοπίσω ανεξάρτητες παραγωγές ή ταινίες από μικρές χώρες!

locuspublicus, το ξέρω γιατί ένας γνωστός μου έκανε διδακτορικό στη Βοστώνη και μου τα έλεγε. Εξάλλου τα είπε και ο Σέιλς.

Ευχαριστώ, roadartist, και στα δικά σου! Ξέρεις πόσα χρόνια ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι;

Λωτοφάγος είπε...

Vassia, έχεις δίκιο, το είχες ήδη αναφέρει το πρασίνισμα από ζήλεια στο σχολιασμό του προηγούμενου κειμένου μου. Απλώς έγραφα βιαστικά σε ξένους υπολογιστές ανάμεσα σε ταινίες και δεν θυμόμουν τι είχαμε πει!

vasikos metoxos είπε...

Καλή συνέχεια back home. Χρήσιμη η πληροφορία για το SEVEN της Μπότσαρη. Σπεύδω...

Φαίνεται ότι πέρασες ΠΟΛΥ καλά!!